

Al lang vóór de eerste blurry foto’s spraken inheemse Amerikaanse volkeren over harige wezens in de bossen. De hype explodeerde pas echt in de jaren ‘50 met mysterieuze waarnemingen en de iconische, wankele filmbeelden van een wandelende aapman.
Onderzoekers blijven uitermate sceptisch. Geanalyseerde afdrukken en haren blijken meestal van beren of andere gekende dieren te zijn. Geen DNA, geen skelet, geen onweerlegbare foto’s… Kortom, de wetenschap vindt Bigfoot vooral een verhaal voor kampvuren.
Onze hersenen zijn meester in het bedriegen van zichzelf. Bewegende schaduwen, rare geluiden en een stevige dosis wishful thinking zorgen voor overtuigende verhalen. Combineer dat met internet en sensationele tv-shows, en Bigfoot blijft springlevend.
In Californië wordt overwogen om Bigfoot als officieel staatsicoon te benoemen. Een eerbetoon aan de folklore of een slimme toeristische zet?
Tot er hard bewijs is, blijft Bigfoot een sterk staaltje volksverbeelding. Maar geef toe, een wereld mét Bigfoot zou toch net iets spannender zijn? 😉
Rondreis
Vertrek van
Vertrek op
Rondreis
Vertrek van
Vertrek op
Rondreis
Vertrek van
Vertrek op