Ik ben net terug van een uitstap naar het ‘Occitaanse Toscane’. En ik zweef nog altijd een beetje. In het Franse departement Tarn, in het zuidwesten van Frankrijk, vind je talloze hooggelegen middeleeuwse dorpen. En wanneer je er naar boven klimt, kom je gegarandeerd met een stukje hemel in je zak weer naar beneden. Laat me je vertellen over deze verborgen parels!
© Florence Brigode ©
Om te beginnen, de ontdekking van Cordes-sur-Ciel. Dit is één van de oudste ‘bastides’ van de Franse regio Occitanië, gesticht in 1222 – en ongetwijfeld ook de meest indrukwekkende! We hadden met onze gids afgesproken op het Jeanne Rame Cals-plein. Deze romanschrijfster, geboren in Albi (op 25 km van hier), gaf het dorp z’n poëtische naam. Want wanneer nevel het platteland bedekt, lijkt de top van Cordes letterlijk in de hemel te zweven. Beter konden we onze ontdekkingstocht niet starten: ik was meteen verkocht!
© Florence Brigode ©
We klommen tot boven, terwijl onze gids verhalen vertelde, al wandelend door geplaveide straatjes, langs versterkte poorten, de Capelette, en het atelier van kunstambachtslui. We lieten ons onderdompelen in het verhaal van de stad met haar 100 spitsbogen, en maakten een reis door 800 jaar geschiedenis. We genoten van legendarische anekdotes en verwijzingen naar de Katharen. De rotskam van de Puech de Mordagne (waar Cordes omheen gewikkeld lijkt), de huizen van ‘Grand Veneur’, ‘Ecuyer’ en ‘Grand Fauconnier’, de twee inquisiteurs die misschien wel in ‘les puits de la Halle’ van Cordes-sur-Ciel gegooid werden… Enzovoort. Er is niets zo fijn als luisteren naar mensen die stenen tot leven kunnen wekken!
© Florence Brigode ©
Het Charles Portal Museum is ook een aanrader. Net als de kerk van Saint-Michel. En schuif zeker aan tafel bij La Table du Ciel: dit restaurant op de top doet zijn naam alle eer aan. Voor de spijsvertering wandel je gewoon terug langs dezelfde route terug naar beneden – je ontdekt telkens weer nieuwe dingen. Er zijn zoveel kleine details te zien en geheime plekjes te verkennen. Verdwalen op de stadswallen is trouwens ook een aanrader: het is er prachtig wandelen.
Heb je nog tijd over? Rij dan bij het verlaten van Cordes-sur-Ciel naar het uitzichtpunt van ‘grain de sel’. Na een korte wandeling over het gelijknamige pad zie je het dorp hoog op de heuvelrug, recht voor je. Wat een panorama! En ik, die anders nooit stil ben, was er sprakeloos. Eén ding was duidelijk: gewoon even gaan zitten en genieten van het uitzicht. Het was heerlijk om vanop afstand te kijken naar iets wat ik intussen van dichtbij had leren kennen – een magisch moment.
Puycelsi, het juweel op de heuvel in de regen
Niet ver daarvandaan (een halfuur rijden) wachtte ons Puycelsi: ook weer een pareltje, hoog op een heuvel! We ontdekten het onder een zachte regen, maar dat maakte het allerminst somber. We dwaalden er rond, hand in hand, onder onze paraplu’s. Rond mijn schouders de zachte sjaal die ik kocht in Cordes-sur-Ciel… Het plaatje klopte helemaal!
© Florence Brigode ©
In Puycelsi zijn de geplaveide steegjes, de vakwerkhuizen van steen en hout, en de 800 meter lange stadsomwalling ronduit bewonderenswaardig. Het hoogtepunt: het blauwe plafond van de kerk van Saint-Corneille. Ik bleef er lang met opgeheven hoofd staan kijken naar de vergulde acanthusbladeren die leken te zweven in een verstilde hemel.
© Florence Brigode ©
Vroeger heette het dorp trouwens ‘Puycelsi-la-Montagne’, en het torent uit boven het Grésignewoud – het grootste eikenbos van Zuid-Frankrijk! En geloof me, in dit seizoen is het uitzicht van daarboven ronduit betoverend. Rood, amber en oker doen alles stralen…
Castelnau-de-Montmiral, terug naar de middeleeuwen
Op een boogscheut van daar vind je ook nog Castelnau-de-Montmiral (wat letterlijk betekent: “de berg van waar je kijkt”). Het centrale plein met zijn arcades en schandpaal is echt een bezoek waard: je waant je meteen in de middeleeuwen! We gingen er onder de arcades zitten voor een lekkere koffie met melk.
© Florence Brigode ©
Mijn enige spijt? Dat we geen tijd meer hadden om naar de Puech Miral te wandelen en het standbeeld van de Maagd Maria te bereiken, die uitkijkt over het Grésignewoud. De nacht was gevallen – er viel niets meer te zien. Maar goed, dat is meteen een goede reden om nog eens terug te keren…
Een tijdloze reis langs de mooiste dorpen van Frankrijk
Deze ‘hooggelegen dorpen’, erkend als enkele van de mooiste dorpen van Frankrijk, ontdekken was ronduit prachtig. Ik hoop dat jij er binnenkort ook eens van kan genieten!
Check www.tourisme-tarn.com