Op 30 april 1975 rijden Noord-Vietnamese tanks de poorten van het presidentieel paleis in Saigon binnen. Dit moment maakt een einde aan tientallen jaren van oorlog en markeert een beslissend keerpunt in de Vietnamese geschiedenis.
© the-new-york-public-library
De val van een hoofdstad
Al weken rukte het Volksleger van Vietnam snel op naar het zuiden. Het Zuid-Vietnamese leger, uitgeput en gedemoraliseerd, kon de opmars niet meer stoppen. In de nacht van 29 april werden duizenden burgers en buitenlandse diplomaten per helikopter geëvacueerd tijdens “Operation Frequent Wind”, de grootste helikopterevacuatie ooit. Bij zonsopgang op 30 april omsingelden de tanks Saigon. Enkele uren later kondigde president Dương Văn Minh de onvoorwaardelijke overgave aan.
© zuyet-awarmatik
Het einde van een regime, het begin van een nieuw tijdperk
Rond het middaguur wapperde de vlag van het Nationaal Bevrijdingsfront boven het paleis. De Republiek Vietnam, zesentwintig jaar eerder opgericht, hield op te bestaan. Voor velen betekende dit bevrijding en de hoop op nationale eenheid. Voor anderen betekende het ballingschap en het verlies van hun vaderland. Honderdduizenden Vietnamese vluchtelingen waagden in de daaropvolgende maanden de overtocht op zee, het begin van het drama van de “bootvluchtelingen”.
© evomao
Een blijvende erfenis
Op 2 juli 1976 werd het land officieel herenigd onder de naam Socialistische Republiek Vietnam, en kreeg Saigon de naam Hồ Chí Minh-stad. Elk jaar wordt 30 april in Vietnam gevierd als Dag van de Hereniging. Maar in de Vietnamese diaspora blijft deze dag een moment van rouw en draagt hij een andere naam: “Zwarte April”.