8 droombestemmingen die je in 2026 beter vermijdt

Natuurparadijzen in overdrive

Op Antarctica maken experts zich zorgen. Tussen 2023 en 2024 kwamen er 120.000 bezoekers, en dat aantal zou tegen 2033 kunnen verdubbelen. “Helaas is Antarctica in het laatste kwart eeuw meer geëvolueerd naar massatoerisme dan naar traditioneel ecotoerisme,” zegt Mike Gunter (Rollins College) in Fodor’s. En dat voor een continent zonder permanente bewoners, maar met een extreem kwetsbare natuur.

Een gelijkaardig scenario doet zich voor in het Glacier National Park (Montana), waar nog amper 27 gletsjers overblijven. En die zouden tegen 2030 verdwenen zijn. Bezoekers stromen toe voor een soort ‘toerisme van de laatste kans’, dat de achteruitgang van het gebied alleen maar versnelt.

In de Jungfrau-regio in Zwitserland breken treinen en kabelbanen records, slijten de wandelpaden en trekken de gletsjers zich terug. De inwoners zien haastige reizigers passeren, die “gaan waar de anderen gaan”, betreurt hotelier Mico Witzke.

In Mombasa (Kenia) leidt de groei van het toerisme, met volle stranden… en afvalwater rechtstreeks tot problemen. NGO’s waarschuwen voor een rampzalig afvalbeheer en toenemende sociale spanningen door massatoerisme.

Wanneer de inwoners “stop” zeggen!

Op de Canarische Eilanden zorgde het toerisme voor 7,8 miljoen bezoekers in zes maanden en voor huurprijzen die spectaculair gestegen zijn. “Canarias tiene un límite”, scanderen de betogers. Lokale verenigingen hekelen een “roofzuchtig” model waarbij het geld vooral bij de grote hotelgroepen blijft hangen.

In Mexico-Stad doken de slogans “Mexico for Mexicans” en “gringos out” op tijdens de protesten tegen gentrificatie. “Airbnb zou verboden moeten worden voor de woningen in Mexico-Stad,” vertelt gids Natalia de la Rosa aan Fodor’s. Ze verwijt het platform dat het uitzettingen aanmoedigt en het sociale weefsel aantast.

In Isola Sacra (Italië) bedreigt een gigantisch cruisehavenproject de duinen, wetlands en lokale fauna. Ondanks sterke tegenstand gaat het project door, met een zogenaamde “regeneratie” die volgens Fodor’s vooral op een verregaande oppervlakteverharding lijkt.

In Montmartre lopen elk jaar 11 miljoen bezoekers rond in een gebied met slechts 30.000 inwoners. Met andere woorden: de cabarets zitten vol, de straten zijn overvol en de huurprijzen bereiken recordhoogtes. Lokale verenigingen spreken van een “onleefbare wijk” en vrezen dat er Montmartre op een dag geen enkele echte ‘Montmartrois’ meer te vinden zal zijn, enkel met toeristen die elkaar fotograferen.