Sarlat, de Périgord op zijn best

Sarlat heeft veel te danken aan André Malraux. De schrijver verbleef hier tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd getroffen door de verloederde bebouwing. Daarom lanceerde hij zijn beroemde wet ter bescherming van het erfgoed. Sindsdien telt Sarlat 11 hectare beschermd stadsgebied en een groot aantal geklasseerde gebouwen. In de voormalige Sainte-Marie kerk maakt een panoramische lift het mogelijk om de belangrijkste monumenten van de stad te ontdekken. De Saint-Sacerdos kathedraal of het kloosterpand van de Récollets bijvoorbeeld.

Al wandelend ontdek je die rijkdom nog beter!

Hier zie je de cour des Fontaines, een overblijfsel van de abdijomheining van een klooster gesticht door Benedictijner monniken, vandaag een gezellig plein. Je komt langs de cour des Chanoines, met de prachtige kapel Saint-Benoît met een dak van ‘lauzes’ (leien), uit de 12de eeuw.

Je houdt halt bij Saint-Sacerdos, die tot kathedraal verheven werd door paus Jean XXII, die Sarlat tot bisschopszetel maakte. Achter de kathedraal wekt de lantaarn van de doden nieuwsgierigheid. Zou de kapel geïnspireerd zijn door het Heilige Land, na de terugkeer van de Kruisvaarders?

Het Sarlat van de burgerlijke macht

De adel wist de invloed van de geestelijken te counteren door de stad te verfraaien met hun ‘hôtels particuliers’ in renaissancestijl. Verschillende bevinden zich rond de Rue de la Salamandre, zoals het hôtel de Grézel uit de 15de eeuw.

Rond de place de l’Oie getuigen ook het manoir de Gisson en de hôtels particuliers Vassal en Plamon daarvan. Net als het hôtel de Vienne of het huis van La Boétie, gebouwd door de vader van de dichter. De stad Sarlat is ook gulzig… naar architectuur.